Pijnlijk eerlijke shoegaze als therapeutische uitlaatklep.
NOTHING
Er is een bepaalde slag mensen die het beste in zich naar boven haalt door het donkerste en meest negatieve in zichzelf op te zoeken. Muzikaal kan dit alle kanten op, maar vrolijkheid is iets wat ook hier niet centraal staat. Bij NOTHING begint het al bij de naam, maar de band gaat nog een stap verder. In werkelijk niets wat de band uitstraalt zit ook maar een sprankje positiviteit.
Met roots in de hardcore punk richtte Domenic Palermo in 2011 deze formatie op. Hun start staat dan ook symbool voor het eind van een moeilijke periode in het leven van de man uit Philadelphia. Debuutschijf ‘Guilty Of Everything’ bracht NOTHING naar eenzame hoogte in de nieuwe generatie van shoegazebands, en inmiddels zijn we toe aan het vierde hoofdstuk met het in 2020 verschenen ‘The Great Dismal’. Een album waarop zelfs voorzichtig wat positivisme te bespeuren is. Zou het dan toch?
The Waltz
Dit Belgische viertal gooide mid-pandemie haar talenten en muzikale energie bij elkaar om als een stel jonge wolven uit de startblokken te springen. Als perfect match voor Nothing warmt The Waltz op de zesde versnelling op met een mix van post-punk, noise en diepzinnige teksten, binnen een set vol met tracks van het onlangs verschenen debuut Looking-Glass Self (2022).
