Duo dat al jaren een begrip is in België, met stevige blues en rockhits op zak.
Wat zou in godsnaam de volgende geniale stap van Black Box Revelation zijn na een muzikaal avontuur van bijna tien jaar, drie albums vol krachtvoer en een handvol radiohits, na het platspelen van prestigieuze podia in binnen- en buitenland, voorprogramma’s van o.a. Meatpuppets, Beady Eye, Jane’s Addiction en Iggy Pop, een opwindende tour door de US, het opnemen in L.A. met producer Alain Johannes (Queens Of The Stone Age), het opduiken van hun muziek in tv-series als Sons of Anarchy en True Blood en een gastoptreden in dé talkshow David Letterman’s Late Show?
Simpelweg een vierde plaat maken. Ze trokken naar de Diamond Mine Studio in Long Island City, Queens. Daar werden ze opgewacht door een passieman die het digitale tijdperk heeft afgezworen: producer Thomas Brenneck (New Yorkse gitarist van Sharon Jones, Amy Winehouse en producer voor het notoire Daptone Soul label en klassebakken als Alabama Shakes en Charles Bradley). En zelfs tijdens het opnemen van de nieuwe nummers bleven ze inspiratie uit de lucht plukken en probeerden ze verse ideeën uit. Thomas dwong hen om terug te keren naar de essentie. Geen tientallen microfoons, geen overbodige gitaarpedalen, geen harddiscs maar tape (alles analoog), geen eindeloze overdubs en meestal eerste takes.
Enkele keren wordt het koor van de Gospel Queens uit Brooklyn efficiënt ingezet, zoals bij hun eerste single Gloria die begin augustus uitkwam.
Highway Cruiser is een plaat om overheen te razen met een motor maar evengoed een soundtrack tijdens het staren uit een kamerraam, dromend van de volgende reis doorheen spookdorpen, op weg naar Eldorado. Highway Cruiser is dan ook Black Box Revelation pur sang.
Het Amsterdamse Giant Tiger Hooch komt speciaal voor deze show hun stad uit om het voorprogramma te verzorgen. De bende dikke, kale dertigers (hun eigen woorden!) stonden eerder op o.a. De Zwarte Cross, Ribs & Blues en Oerol, en waren te zien in De Wereld Draait door met hun “blues/garage/punk en blamage”. Een beetje zoals Neil Young in de jaren ’60 met een flinke portie John Spencer Blues Explosion, aangevuld met die heerlijke Amsterdamse Snik.
