Het nieuwe, rondtrekkende minifestival met een dwarse programmering.
Timetable
Voor meer praktische informatie over Fading Trails, klik hier.
Zondag 2 februari arriveert er een nieuw festival in Utrecht. Fading Trails is een nieuw rondreizend festival met een dwarse programmering dat zich niets aantrekt van dwingende genrekaders of publiekstrekkers. Een festival zonder uitgesproken grote namen, maar wel eentje die het risico aandurft om duidelijke stijlkaders te vermijden zonder daarbij de indringende kwaliteit en charisma van de verschillende artiesten uit het oog te verliezen. Het is dan ook de combinatie van deze twee wat dit festival tot een unieke beleving maakt. Fading Trails trakteert het publiek op zowel onontdekte nieuwe artiesten als de door de jaren heen uit het oog geraakte grootmeesters, waarbij de muzikale kwaliteit en intrigerende persoonlijkheid van de artiest voorop staat.
De naam van het festival verwijst naar een albumtitel van Magnolia Electric Co. van de vorig jaar overleden Jason Molina. Molina was een muzikant die altijd de eigenheid en diepere emotionele gelaagdheid opzocht, in plaats van zijn publiek proberen te veroveren of te behagen. De hunker en neiging naar een hype was hem vreemd. Juist die instelling bevat de kern van het programmering van Fading Trails.
Fading Trails is een initiatief van Belmont Bookings in samenwerking met EKKO Utrecht, Burgerweeshuis Deventer en De Spot Middelburg. Per stad kan het publiek op drie verschillende kleine locaties optredens bijwonen van een breed scala aan artiesten. Eveneens wordt The Road Becomes What You Leave Behind van Todd Chandler vertoond, een prachtige korte docu over Magnolia Electric Co. en Jason Molina. Daarnaast heeft elke stad ook nog een eigen creatieve randprogrammering. In Utrecht zullen er bijvoorbeeld Oegandese snacks verkocht worden, houden de verschillende artiesten een Q&A met elkaar, en zullen de mannen van The Village Coffee & Music op de verschillende locaties de bezoekers voorzien van heerlijke koffie.
Line-up:
Alasdair Roberts
De in Duitsland geboren Schotse folkmuzikant Alasdair Roberts brengt al twintig jaar platen uit. Samen met twee kompanen vormde hij de cult-indieband Appendix Out. De laatste tien jaar werkt hij vooral solo, waarbij hij zijn door traditionele Keltische folk en drones beïnvloedde nummers steeds verder nuanceert. Voor een aantal van zijn platen werkte hij samen met Will ‘Bonnie Prince Billy’ Oldham. Dat de man op een festival staat dat vernoemd is naar een album van Jason Molina mag niet verwonderen. Ze werkten vroeger samen, ook Roberts coverde ‘Erie Canal’ van diens Songs: Ohia voor een benefietalbum dat na de dood van Molina verscheen. Een bloedstollend mooie versie trouwens.
Hiss Golden Messenger
Op hun vierde album krijgt het uit North Carolina afkomstige duo Michael Taylor en Scott Hirsch de hulp van Phil Cook (Megafaun) en Nathan Bowles (Black Twig Pickers). Mooi volk als je het ons vraagt, en met die laatste kon je trouwens een interview lezen in Gonzo (circus) #114. Het resultaat van die samenwerking is ‘Haw’, een zeer mooie, traditionele americanaplaat. Liefhebbers weten dus waar ze terecht kunnen.
The Garden
Een identieke tweeling uit Orange County, waarvan minstens één helft regelmatig in vrouwenkleding opduikt? Dat moeten de broertjes Shears van The Garden zijn. Samen spelen ze korte, opzwepende punknummers op hun ruimschoots opgemerkte debuutalbum ‘The Life And Times Of A Paperclip’, dat deze zomer verscheen bij Burger Records. Ze zijn ook al gesignaleerd in hèt punkhol van Los Angeles, The Smell.
Lichens
De multi-instrumentalist Robert Aiki Aubrey Lowe (1975) werkt voornamelijk met synthesizers en zijn eigen stem. Door gebruik te maken van analoge echo’s en delay creëert hij een muur van geluid waarin hij zichzelf helemaal kan verliezen terwijl hij ondertussen precies weet waar hij naar toe werkt in een compositie.
Swearing At Motorists
Deze tweekoppige rock and roll band bestaat uit Dave Doughman (gitaar, zang etc.) en Martin Boeters (drums). Deze twee Amerikanen zijn al sinds de vroege jaren ’90 bezig en hebben intussen een reputatie opgebouwd zijnde een van de meest energieke en charismatische live bands van het moment.
The Boy Who Spoke Clouds
De muziek van de Australische Adam Casey bestond in het begin enkel uit zijn stem en een loop-pedaal. Tegenwoordig heeft hij dit uitgebreid met een exotisch scala aan instrumenten. Hierdoor ontstaan er rijke, psychedelische en zweverige composities.
Soldier’s Heart
Deze jonge Belgische band bestaat sinds 2012. Het idee was om geen computer of een akoestisch drumstel te gebruiken. Dit gepaard met het fragiele stemgeluid van zangers Sylvie Kreusch ontstaat een soort exotische, dromerige popmuziek die live zeer goed uit de verf komt.
Steve Gunn
Deze uit New York afkomstige gitarist en songwriter is al vijftien jaar bezig. Hij werkt zowel solo, in duo’s als in grotere gezelschappen. Met zijn bijzondere stemgeluid en goed bijpassende gitaarspel maakt hij eigenlijk van elke setting wel iets bijzonders.
Dans Dans
Van garagejazz, psychedelische blues en extatische noir soundtracks tot spacey rock-‘n-roll: de labels die Dans Dans opgekleefd krijgt zeggen alles over zijn eclectische aanpak. De band dook op zijn eerste album én live niet enkel in het werk van o.m. Sun Ra, Nick Drake, Sonny Rollins en Ennio Morricone, maar onderwierp die zonder uitzondering aan de wereld van de avontuurlijke improvisatie.
Gonzo Circus is mediapartner van Fading Trails.
Fading Trails-hap
Tussen 17:30 en 21:00 hebben de festivalgangers de mogelijkheid om een hapje te eten in EKKO. Ons eetcafé zal dan een heerlijke winterse stamppot serveren met andijvie, zongedroogde tomaat, mozzarella en hazelnoot. Er kan ook gekozen worden uit een niet-vegetarische stamppot. De stamppot (zowel vegetarisch als niet-vegetarisch) zal 8 euro kosten.
