In de wandelgangen gaan vergelijkingen op met The Raconteurs, The Rolling Stones, Reigning Sound en meer boeiend volk. Vocaal herinnert zanger Jan Straetemans inderdaad aan retrokind Jack White. Maar evenzeer aan de betreurde Gram Parsons of zelfs een tikje aan Wilco-frontman Jeff Tweedy. Het gitaarspel van Cedric Maes is geïnspireerd, hevig en aangrijpend. Met de flessenhals binnen handbereik wordt er geregeld richting Memphis gejankt. De ritmesectie met Alessio Di Turi en Kevin Maenen houdt de touwtjes strak in handen. De felle bas draagt de bij wijle fragiele songs met veel overtuiging terwijl Di Turi ze met bezeten bezieling bij mekaar slaat.
De voltallige muziekredactie van Studio Brussel proclameerde The Sore Losers tot vi.be On Air winnaar:
“We werden meteen van onze sokken geblazen door ‘Beyond repair’ van The Sore Losers, want dit is een échte rocker die je meteen kan spelen op de radio! Het refrein blijft hangen en de jonge zanger heeft een geweldige stem, die door het nasale tintje net iets sexier klinkt dan de doorsnee rockzanger. Het recept kan soms simpel zijn, maar de uitvoering is het moeilijkst en daarin slagen The Sore Losers met brio! Overtuig ons nu nog live en we zijn helemaal mee!”
En dat ze live kunnen overtuigen, bewezen The Sore Losers met hun tweede plaats in Humo’s Rock Rally 2010. De pers was unaniem lovend over hun doortocht in de AB:
“… een fraaie mix van branie, bezieling en vakmanschap. Eindelijk hoorden we liedjes die ademden! Eindelijk zagen we een groep die zijn catchy songs even durfde stil te leggen voor een rustig interludium! The Sore Losers bewezen dat stevige rock ook intelligent én melodieus kan zijn, …en werden mooi tweede.” De Standaard, Sasha Van der Speeten
“… Veel vrolijker werden we van The Sore Losers (++++) … met het lichtjes voortreffelijke “Your Smile” gaven ze zichzelf wat ons betreft al om halfzes een enkeltje richting brons, zi…lver of goud. Het werd uiteindelijk zilver.” De Morgen, Gunther Van Assche
“… Gelukkig kwamen The Sore Losers, de enige Limburgse deelnemers, op het juiste moment binnenvallen: eindelijk hoorden we songs, en werd lawaai niet zomaar tot richtingloos gebonk geklasseerd, maar werd er Iets Wezenlijks uit geboren. Ondanks de voorafgaande nervositeit van gitarist Cedric Maes zette de band een strakke… set neer, met minstens twee parels van songs.” HBvL, Patrick Vandewalle
“Geen groep die tijdens deze editie meer progressie had gemaakt dan The Sore Losers. Met niet zo heel veel overschot had de jury hen naar de halve finale gestuurd (leuk rockgroepje, en wie weet verrassen ze wel met hun cover), waar ze boven zichzelf uitstegen en uitgroeiden tot een heuse titelpretendent. Met hun cover verrassen deden ze – ‘Moonage Daydream’ van Bowie aan stukken gereten en tegen het slotakkoord weer netjes aan elkaar genaaid – maar ook hun eigen songs, ‘Beyond Repair’ en ‘Your Smile’, klonken ons plots als hits in de oren, en op het finalepodium van de AB leken zij zich pas helemaal in hun sas te voelen. Bij momenten doen ze aan The Raconteurs denken, in het twijfelen tussen hard of zacht, kopstoot of dialoog, in de billen knijpen of in het oor fluisteren, en het gemak waarmee ze de twee dan maar combineren, vaak in één en dezelfde song. Een topgroep!” HUMO
