Rond 2009 verscheen het Schotse We Were Promised Jetpacks aan de oppervlakte. Ze speelden in een keer of acht in Nederland, waaronder in januari ’10 in EKKO en op Eurosonic en vlak daarvoor op London Calling. Kortgeleden, in januari, speelde de band (met het tweede album op zak) in een volle Tivoli de Helling. Maar wat slechts weinigen weten is dat deze inmiddels bekende band met soeplepels vol de mosterd haalt bij hun landgenoten van The Twilight Sad. Dit trio begon in 2003 met het spelen van lang uitgesponnen livesets, waarin meer de sound centraal stond dan het liedje. Naast de standaardinstrumenten gitaar-bas-drums haalden ze ook tapeloops, zingende zagen, theremin en computerspellen uit de kast: dit alles gepaard met een flinke dosis noise.
Het doel hiervan was het vinden van een eigen geluid. Dat is de band uiteindelijk gelukt, en sindsdien leveren ze al drie cd’s lang meeslepende en emotionele post-rock af. Een stuk minder poppy dan We Were Promised Jetpacks maar wel met de zelfde intensiteit en urgentie. Begin februari kwam het derde full-length album van de Schotten uit: No One Can Ever Know. Ook dit album is weer een meeslepende post-rocktrip geworden met daarbij het prachtige Schotse accent van zanger James Alexander Graham. Kom vanavond naar EKKO, naar de band die groot is geworden door klein te blijven, en laat je meesleuren in de wereld van The Twilight Sad.
The Silhouettes opent de avond.
